Vele mensen roepen het al hun hele leven. Andere kunnen niet zonder enkele tienduizenden euro's per maand en andere heb juist niks/weinig te besteden: 'Geld maakt ongelukkig.'
Vader en zoon lopen door de winkelstraat van hun dichtstbijzijnde stad. Ze zoeken een mooi pak voor zoontjelief (zullen we er maar even van maken). De lieve (hoop ik dan maar) zoon zoekt nog een mooi pak voor het kerstbal van a.s. vrijdag. Ook hij weet het dat het aan de late kant is. In een restaurantje aan een van de vele pleinen vraagt vader aan zoon: 'Wat wil je precies hebben? En wat hebben de andere uit je klas?' 'Nou, ik wil gewoon een mooi pak. En de meeste kinderen hebben iets gehuurd of gekocht.' 'Oke, dan zullen we zo even daar en daar gaan kijken.' 'Oke, en misschien daar ook?' 'Nee dat is te duur.' Vrek! denkt het schattige (oke, nu lieg ik) zoontje.
Vader en zoon lopen door de winkelstraat van hun dichtstbijzijnde stad. Zoekend naar een etalage die de verkoop van pakken aangeeft. Met regelmaat stappen het leuke (helaas niet) zoontje en de vader een winkel binnen. Kijken bij de colberts, de broeken, schoenen, overhemden e.d. 'Het is me veeltste

duur...,' verteld vader. 'Het is niet anders, of we moeten er een huren.' 'Gromm...,' reageert de vader weer. Ik bel even iemand van de zaak misschien heeft zij nog een pak. Er volgt een lang en saai gesprek die we je niet willen aandoen. 'Ja, ze heeft er nog een we kunnen straks nog langs.' De (grote) zoon reageert bedrukt. Pap, wilt ie zeggen, we hebben geld genoeg anders huren we toch een pak voor 50 euro? Maar nee, het zou weer eens niet zo zijn. Alleen het geld voor eigen producten gebruiken. Al lopend over de koude stoeptegels bedenkt hij zich dat zijn vader enorm veel geld uitgeeft, zeker in vergelijking met de rest van het gezin. Zo heeft (die vrekkige) vader een half jaar geleden een fiets gekocht van ruim 1250 euro. En hoe vaak hij erop heeft gefietst, dat valt op een hand te tellen. Komen we bij de mevrouw binnen. Ligt er een tas met spullen en schoenen. 'Dank je wel! Geweldig! Want het valt haast niet meer te betalen! Tot morgen,' praat mijn pappie vrolijk. Ik pak de tas op zet hem in de auto. En laat me naar huis rijden. Thuis pak aangetrokken. Een combinatie die niet matched. De broek is te licht in vergelijking met de colbert de schoenen veeltste groot. En een roze strikje... 'Prachtig,' zegt mijn pa. 'En goedkoop,' fluistert mijn broer stilletjes. Ook mijn moeder vindt het lichtelijk schandalig.
Daar ben ik dan mooi klaar mee. Kom straks op het bal iedereen mooi en kom ik zo vaag binnen. Bedankt hoor pa! Mijn moeder reageert vervolgens op mijn vader: 'Je had toch gewoon iets kunnen kopen, of huren?' 'Weet je wel niet hoe duur dat is? Zo is het wel beter hoor.' Mijn moeder is het gelukkig hier niet mee eens. Maar ja, ik loop gewoon een hele vrijdagavond in een pak van 10 euro bij de zeeman. Jammer. Echt teleurstellend. We hebben geld zat om het maar even hard te zeggen, waarom dan altijd op die goedkoopste wijze? Als we nou pak ' m beet de helft verdiende van nu, dan zou ik me er nog in kunnen vinden. Egoi'sme tekent de geldhebber.
Ruzies, oorlogen, geweld, criminaliteit, verdriet allemaal gevolgen van het geld. Dan komt nu ook mijn voorstel ban het geld! Meer eerlijkheid in de wereld. Nou ja, dat zeg ik wel even. Maar ik heb net wel lekker gegeten en zit nu wel in goede kleren in een land met goede gezondheidszorg op een goede school...