Goede voornemens 2009

Aan het einde van elk jaar wordt vaak dezelfde vraag gesteld: 'Heb je nog goede voornemens voor volgend jaar?' En dan reageer je daar meestal op: 'Ja, een paar: Meer sporten, minder snoepen enz.' Maar als je een week later zou vragen: 'Hou je je nog aan je voornemens?' Dan is het antwoord meestal: 'Nee.'

Het maken van goede voornemens lijkt meer een gewoonte dan een behoefte. Als iemand de vraag stelt dan antwoord je vrij voorspelbaar. Met: 'Ja dat en dat.' Een paar uur later ben je meestal al vergeten wat je hebt gezegd en met teveel champagne kom je er ook nooit meer op ook. Mijn 'goede voornemens' heb ik even vluchtig verzonnen al pratende met een buurvrouw: 'Ja een beetje het standaard rijtje, mevrouw. Goede cijfers halen, nog aardiger zijn tegen mijn familie en werken aan mijn conditie.'

Niet dat ik me er echt aan zou houden. Want ik moet eigenlijk iets op papier zetten om me extra te motiveren. Dus verzin ik momenteel enkele serieuse voornemens, zo ben ik komend jaar vanp plan: Om over te gaan (wel naar vijfde van vwo). En aardig zijn. Iets meer mijn moeder helpen. En bovenal mijn lichaam: Een topconditie moet ik dit jaar bereiken, hoeft niet het gehele jaar top te zijn. Maar in ieder geval goed met een uitschieter naar top. Mijn gewicht mag maar minimaal toenemen. En mijn buikje mag wat meer spieren laten zien. Je ziet wel mijn eight-pack (ja 2 teveel...) Maar hij valt niet op.

Tijdens het gesprek met mijn buurvour op oudjaarsavond kwam ze met een geweldig aanbod. Ten eerste is het een oudere mevrouw, voorbij de 50 en woont ze samen in een prachtig, en vooral, groot huis. Met regelmaat zijn ze op vakantie en doe ik de planten water geven e.d. En soms ook even tv kijken... (Sorry, buurvrouw moet U maar niet zo'n groot scherm hebben). Toen ik noemde dat ik aan mijn conditie wilde werken zijn kwam met het voorstel dat ik haar Hometrainer®© mocht hebben. Werd ik lichtelijk overdonderd. 'Uhh... Zomaar?' stamelde ik. 'Als dank voor het verzorgen van mijn huis, dat je het nog maar lang wilt blijven doen.' 'Maar hoeft U hem dan niet meer?' 'Nee, hij is te groot je mag hem zo ophalen.' 'Maar dat kan ik niet aannemen.' 'Ow, ja hij is zwaar dan rollen we hem wel,' lacht ze uitbundig. En zo gebeurde het wonder: Er staat nu in de logeerkamer een prachtige hometrainer, met scherm en programmeerbaar en al.

Zo heb ik al een van mijn doelstellingen gehaald om aan mijn conditie te werken. Ik had er niet bijgezet hoelang... Voornemens moet je niet maken als iedereen het doet, maar als je ze nodig hebt.