Hoe schrijf je een goed artikel?

Het schrijven van een vlot lopend doch informatief en amuserend stuk is een van de moeilijkste dingen die er zijn. Voor het schrijven van een stuk zijn ontelbare regels. Maar aan welke moet je je houden en aan juist welke niet? Zelf heb ik vaak problemen om een geheel en vlot artikel te schrijven over een bepaald onderwerp. Ik ben niet de beste in het verzinnen van een goed onderbouwd stuk. Mijn kwaliteiten liggen vooral op het kritische vlak. Hierbij kun je denken aan het bekritiseren van een artikel of een betoog of het maken van een eigen mening over een boek.

Mijn eerste problemen beginnen bij het schrijven van een inleiding. De vaste basisregels voor het schrijven van een goed stuk zijn simpel doch complex. Een inleiding kan verschillende functies hebben, deze zijn geheel afhankelijk van je schrijfdoel. Wil je de lezer overtuigen van je mening. Dan is het verstandig te beginnen met een krachtige en aansprekende inleiding. Je overdrijft het probleem binnen ruime grenzen. Je kunt bijvoorbeeld beginnen met het schrijven van een uiterst grappige of confronterende anekdote. Wil je de lezer informeren, dan is het aan te bevelen om met een informatieve inleiding te beginnen. Je kunt een samenvatting geven van de tekst waarmee je wilt beginnen of een interessante ankedote.

Dan heb je nog maar het begin. Je lezer wilt jouw artikel verder lezen. Hij of zij wilt geamuseerd, geïnformeerd of misschien zelfs overtuigd worden. De kern van je verhaal moet zorgvuldig zijn opgebouwd. Begin bij een overtuigend stuk met het noemen van diverse en op waarheid gebaseerde argumenten. Je baseert je artikel slechts op een vlak van de kubus, je baseert al je argumeten op het overtuigen. Hierna moet je de mogelijke tegenargumenten weerleggen met nieuwe argumenten. Zorg dat de lezer wil blijven lezen. Je moet de lezer, overdreven gezegd, overrompelen met je argumenten. Hij of zij moet ertoe gezet worden om actie te ondernemen of zich aan te sluiten bij een beweging (sportclub, politieke partij, goed doel e.d.). Bij een informatief artikel laat je de lezer alle delen van de kubus zien. De lezer moet volledig geïnformeerd worden over het/de onderwerp(en). De lezer krijgt verschillende meningen te zien over het onderwerp door het liefst veel verschillende personen.

Vervolgens komt het stuk dat het artikel kan maken of breken, het slot. Bij een overtuigend slot doe je er goed aan om nog een maal de argumeten te laten passeren en vervolgens te eindigen met een passende uitsmijter. Het is belangrijk dat het geen slappe uitsmijter is, maar een die de lezer nog lang kan herrineren. Bij een informatieve tekst, trek je in het slot de conclusie en evt. aanbevelingen. Laat ook hier nog een maal de belangrijkste informatie passeren. Let erop dat je nooit en te nimmer je eigen mening in een informatieve tekst verwerkt.

Om het geheel mooi af te maken zorg voor een prettige en duidelijk leesbare schrijfstijl, een goed lettertype en ondersteunende afbeeldingen. Bijvoorbeeld bij een overtuigende tekst van Greenpeace een tabel over de toename van het broeikas. Of bij een informatieve tekst een afbeelding van het onderwerp, liefst voorzien van onderschrift.

Schrijf onder je artikel je naam, en als je een bepaalde functie (Ambassadeur of Directeur) hebt dat belangrijk kan zijn voor het artikel, en evt. verdere informatie als e-mailadres en telefoonnummer. Lees je artikel nog een maal door en laat hem controleren door een persoon die je kan wijzen op de verbeterpunten.

Ik zou zeggen aan de slag en maak er iets moois van.

Boeken zijn te duur!

Al langere tijd verbaas ik me zeer over de hoge prijzen die voor boeken worden gevraagd. Neem de nieuwe van Thomas Rosenboom: 'Zoete mond' €22,50 voor de paperback en €28,50 voor de gebonden versie. Achtentwingtig euro vijftig! Wat een smak geld is dat voor een boek. Eerlijk is eerlijk hij heeft er zonder twijfel enorm zijn best opgedaan maar nog steeds is dit een uiterst duur boek. De dure boeken zouden juist in het voordeel moeten zijn van de bibliotheek. Maar omdat deze net wat minder gemak brengen dan een eigen boek koop je hem toch maar.

Eigenlijk zouden wij moeten demonstreren tegen deze de motiverende literaire prijzen. De stap voor, pak 'm beet, een student is toch wel erg groot. Mits je een student Nederlands bent maar anders denk je nog zeker twee of drie keer na voor je een boek koopt. Kijk naar de Dan Brown, 510 bladzijden voor €22,90. Dan Brown is een buitengewoon bekende schrijver maar €22,90 voor een boek kom op zeg. Kan dat nou niet anders? Nee, blijkbaar niet. De uitgevers lopen meestal een vrij groot risico bij het publiceren van een boek. Drukken is duur dus moeten ze goed op letten dat er niet een hele grote overproductie ontstaat. Tevens moet er ook niet een al te groot tekort zijn. En de uitgever moet er eerst nog voor zorgen dat het boek verkocht wordt door peperduur promotiemateriaal. Elke keer als ik een geweldig boek heb gekocht vraag ik me af hoeveel die fantastische auteur er nou zelf van gekregen heeft. Zoals Herman Koch met zijn Diner. Ik ga er van uit, door middel van een simpel rekensommetje, dat hij waarschijnlijk een euro krijgt van de €19,95. Hij heeft 250.000 exemplaren verkocht. Dat is €250.000. Ik neem aan dat hij zeker niet meer krijgt. Want het gaat hier toch om een smak geld. Tevens is het ook mogelijk dat hij slechts 50 eurocent krijgt per boek. dan komt hij op een bedrag van €125.000 uit. Meer in ieder geval niet. Dan komen we weer aan bij de nieuwe Dan Brown: Het verloren symbool. 510 bladzijden voor €22,90. Dat is 2290 cent dit delen door 510 bladzijden dat is 4.49 eurocent per bladzijde. Dus elke bladzijde die je gelezen hebt kost je viereneenhalve eurocent. Thomas Rosenboom doet dat dan toch een stuk beter slechts 4,09 eurocent per bladzijde (22,50 voor de paperback en 550 pagina's). Dan een ander goedverkopend boek de 'Mannentester' van Heleen van Royen (de onbegrijpelijke reden waarom je deze zou kopen houden we buiten beschouwing. Haar uitgever vraagt €19,95 voor 303 bladzijden. Dan kom je uit op 6,58 cent per bladzijden! Een van de koopjes van dit moment is 'Haar naam was Sarah' van Tatiana de Rosnay. Deze ligt voor een tientje in de winkel en telt 335 bladzijden, dat maakt 2,99 cent per bladzijden. De topsalarissen van de topfunctionarissen zijn de laatste tijd zeer onder vuur te komen staan. Wij gaan hun salarissen maar eens vergelijken. Maar niet in de Balkenende-norm maar in de Dan Brown (DB)norm. Oftewel hoeveel boeken van Het verloren symbool kan je kopen van het salaris van dit persoon.

• Balkenende: €158,000. DB-norm: 6899 keer.
• Moberg (Ahold): €3,49 miljoen (2008): 152.401 keer.
• Beatrix: €813,000: 35.502 keer.
• Davis (Uitgeverij Elsevier): €2,5 miljoen (basis): 109.170 keer.
• Van de Veer (Shell): €9,4 miljoen (2008): 410.480 keer.

En wat hebben we hier nou van geleerd? Wil je nou echt veel kunnen lezen van de nieuwste literatuur wordt dan topfunctionaris in het bedrijfsleven. En zelfs dan heb je tijd genoeg. Zo heeft Davis van Uitgeverij Elsevier een driedaagse werkweek. Kan je lekker op elke andere dag van de week een heel boek uitlezen.

Recensie: Het verlaten hotel, Mirjam Elias

Dit is zonder twijfel het boek dat het meeste indruk op me heeft gemaakt. Op jonge leeftijd heb ik dit boek gelezen. Het boek overviel, de drama en de realiteit waren totaal anders dan ik gewend was. Ik was net klaar met de fase in je leven waarin je nog Kameleon leest en toen leende ik dit boek. Ongeloofelijk goed! Het verhaal zal elk kind in Nederland en over de hele wereld aanspreken. Het gaat in grote lijnen over een jongen in Amsterdam (Ronnie) en woont in een hotel. Het verhaal speelt zich af in de Tweede Wereldoorlog. Het verzet dat zijn ouders plegen (onderduikers helpen, Joden toelaten in hun zaak e.d.) en de vriendschap tussen Ronnie en een onderduiker aan de overkant zorgt voor een ongelofelijk mooi en meeslepend verhaal. Elias heeft op een heldere manier de gevoelens van deze Amsterdamse jongen weten te schetsen wat het tot een zeer goed boek maakt. Een absolute aanrader voor een ieder die het aan zijn kind (minimaal 10 jaar) wilt geven, en lees het dan zelf ook meteen. Mirjam Elias met 'Het verlaten hotel' krijgt van mij (5 sterren).

Het Diner wint de NS publieksprijs door gebrek aan concurrentie

'Het Diner' heeft de NS publieksprijs van 2009 gewonnen tevens met een geldbedrag van 7500 euro, een sculptuur van Jeroen Henneman en een eerste klas jaarabonnement van de NS. Herman Koch ontving voor zijn boek een kwart van het totaal van 34.786 stemmen. Vorig jaar stemden 47.000 mensen.

Andere genomineerde boeken waren 'Over de liefde' van Doeschka Meijsing, 'De verbouwing' van Saskia Noort, 'De prooi' van Jeroen Smit, 'Meisje met negen pruiken' van Sophie van der Stap en 'Alles te verliezen' van Esther Verhoef. Wees eerlijk als je zijn tegenstanders bekijkt vind ik het ook zeer logisch dat Het Diner heeft gewonnen. Let op mijn volgende redenering is volledig ongegrond en bestaat voornamelijk uit vooroordelen, maar toch bij deze waarom Het Diner logischerwijs heeft gewonnen; 'Over de liefde' spreekt een minder groot publiek aan, 'De verbouwing' is een vrouwenthriller, 'De prooi,' wordt te weinig gelezen door het grote publiek. 'Het meisje met negen pruiken,' klinkt als een zeer bijzonder spannend boek. Maar zal ongetwijfeld niet van het niveau zijn van 'Het Diner. En dan resteert nog Esther Verhoef met haar boek 'Alles te verliezen'. En reken maar dat sl'echts weinig mannen dit boek hebben gelezen. Dit boek is tevens een thriller, door de kenners afgedaan als simpel en spannend. Uiteraard een compliment maar het haalt het nooit bij de doordachte literaire opbouw van 'Het Diner'. Nu wil ik niet suggereren dat 'Het Diner' een geniaal boek. Het is om heel eerlijk te zijn een zeer bijzonder luchtig boek zonder enorme diepgang. Ik had liever andere boeken geselecteerd gezien, de echte literatuur van Nederland, waaronder Caesarion (Thomas Wieringa) en Zoete Mond (van Thomas Rosenboom).

Eerlijk is eerlijk de NS publieksprijs is een publieksprijs. En wat houdt dat nou precies in? Het publiek mag stemmen op haar favoriet. En het blijkt Nederland leest dus liever de luchtige literatuur van Herman Koch dan de pittigere Zoete Mond van Thomas Rosenboom, hoe jammer.

Waarom doe je dingen die je je kop gaan kosten?

Je hebt van de onderwerpen in je leven waarvan je weet dat het een keer mis moet gaan. Stel je voor, even goed visualiseren, want het voorbeeld laat misschien -hopelijk niet- iets bekends zien. Het is maandagavond negentienhonderd uur je stapt uit je donkerblauwe Audi A4 stationwagon met hippe kinderzitjes (rood en blauw) achterin. Met een vermoeide draai aan je sleutel stap je je woning weer binnen. Je verwacht elk moment twee kooters die je om je benen vliegen en een zorgzame vrouw die snel je aktetas aanpakt. Deze keer is niets minder waar, je kinderen komen niet en je vrouw komt langzaam maar zeker op je afgelopen. Met een gebogen hoofd en donkere ogen van de uitgelopen mascara loopt ze onzeker op je af. Er flitsen waanbeelden en mogelijkheden door de schedel van je. Je vrouw zegt dat je op de bank plaats moet nemen. De klok lijkt opeens harder te tikken als normaal. Je vrouw windt er geen doekjes om en met een felle uithaal valt een hoofdstuk en begint een geheel nieuw boek. Ze heeft ontdekdt dat je bent vreemd gegaan. Misschien is dit niet het directe voorbeeld wat je zou verwachten, maar u kunt net zoals ik tientallen voorbeelden noemen van onderwerpen die een keer je kop gaan kosten.Hoe komt dat toch? Hoe komt het dat we zeer bewust een pijnlijk moment te ge moet gaan? Is het pure luiheid, of een evolutionaire ontwikkeling? Ik vraag dat mezelf iedere keer weer af. Elk keer als ik wordt betrapt op een domme actie, elke keer als mijn ouders me even willen spreken onder drie paar ogen. Dan vraag ik mezelf weer af hoe heeft het zover kunnen komen? Elk keer als mijn ouders die woorden uitspreken: ‘We willen je spreken…’ Komt er een brok in mijn keel, die al het speeksel uit mijn keel opzuigt. Mijn keel wordt droog, mijn handen nat van het zweet. Mijn luie hersenen worden wakker geschopt door die paar woorden, wat hebben ze ontdekt?Vandaag was weer zo’n avond. Eerlijk gezegd zo’n dag. Iedere keer dat je in je bureaulade’s kijkt denk je bij jezelf waarom ruim ik dit niet een keer op? Waarom laat ik mijn lade’s uitpuilen met geheime dingen? Waarom? Mijn vader kwam vanmiddag na school zeer normaal mijn kamer binnen lopen. Keek eens even rond. En bedacht zich tegelijk hoe hij zijn tiranie moest gaan openen. Een felle keiharde schop onder zijn hol, of hem langzaam uithoren, wat tot nog meer resultaat zou kunnen leiden. Mijn vader begon voor de gulden-middenweg. Hij sprak uiterst doorzichtig: ‘Ik moest vanmiddag een puntenslijper hebben en ik kon de mijne nergen vinden…’ Een kleine onderbreking later; ‘Ik trok een bureaulade open en trof daar nogal wat snoeppapiertjes aan.’ Waarop ik weer antwoorde, met een vervelend gevoel in de onderbuik dat er niks meer te redden valt; ‘Maar pap, mijn bureau artikelen liggen altijd op mijn bureau.’ Dom, dacht ik bij mezelf, had een doordachter antwoord gegeven. ‘En toen ik ook andere laden opentrok vond ik ook nog blikjes energydrink aan en tevens een paar flesjes bier… Wat heeft dat te betekenen?’ Ja, en nou? Dacht ik bij mezelf, wat valt er nou nog te redden? Het afval van een paar ouderloze feestjes lagen opgeborgen in deze laden. Hij heeft toch niet alles gevonden? ‘Tevens vond ik een wel erg vieze sok, wat is daar de bedoeling van, of mag ik dat niet weten?’ ‘Uhh… Tja… Hij was vies van een kamp…’ Het angstzweet breekt me uit, al mijn geheimen alles weet hij nu van mij, dat ik mijn zaad wegstop in een oude sok. De lijst met dingen bleef mijn vader maar opnoemen. Ik wist er slechts nog een ding tussen te proppen? ‘Maar pap, dat was privacy…’ ‘Blijkbaar kun je niet met teveel vrijheid omgaan,’ wat voelt dat aan als een klap in je gezicht. Wat een onderschatting wat een pijnlijke degradatie een vernietiging van je eigendunk een verbranding van je hoop op nog meer feestjes, een mes in de gedachten van een ouderloze vakantie. Mijn ouders weten nu alles, mijn eetgedrag, mijn sexuelebehoeften en dat ik drank thuis heb gehad.Niks, niks heb ik de rest van de dag nog kunnen uitbrengen. Er is geen manier om zoiets te verwerken, zo onverwachts word je erop gewezen dat privacy slechts een woord is. Sinds vanmiddag blijft mijn vader me achtervolgen op zoek naar nog een misstap van zijn vader. Aan het begin van de avond stapte hij weer onverwacht mijn kamertje binnen. Weer een pijnlijk moment, ik was net de foto’s aan het bekijken van eeen feestje. Mijn vader zegt nog uiterst nuchter: ‘Laat eens zien’. Met een gevoel van machteloosheid klik ik het ene biertje na het andere weg op mijn scherm. Mijn vader zegt niks, slecht een zacht brom laat zijn boosheid duidelijk maken.
Ja en nou? Nu ben ik de sjaak!

Red Bull vliegt naar overwinning

Vanochtend om 9.00 (hier in Nederland) werd de derde grand prix wedstrijd verreden van, het nu al historische seizoen, 2009. Met als favorieten BrawnGP en na de kwalificatiesessie ook een beetje Vettel. Al werd de kans dat Vettel ook de overwinning ging pakken wat kleiner ingeschat. Niets was minder waar Vettel won zijn tweede Grand Prix in zijn leven en de eerste voor Red Bull Racing.

Vettel kon maximaal profiteren van zijn pole-position en wel om deze reden: de regen. Het goot de hele wedstrijd lang op het Internation Circuit Shanghai te China. Vettel reed op kop en had zo geen last van opvliegend regen van de voorligger. Hij deed wat hij moest doen lekker zijn ronden rijden. En dat deed hij fantastisch. Gisteren waren de teams al onder de indruk van de prestatie van de RedBulls, beiden zonder KERS of super-diffuser. Maar het was niet het enigste feestje wat de vieren was bij RedBull ook Webber zette zijn beste resultaat ooit neer: een 2e plek! Zo is de allereerste overwinning van de energiedrankjesgigant (wat een woord, leuk voor galgje) meteen een 1-2'tje. Historisch moment zoveel van dit seizoen.

Het was weer genieten hoor deze race kan niet wachten tot de volgende. Helaas was het voor mijn favoriete team (Williams red.) wat minder genieten geblazen. Zij gingen doorweekt en puntloos terug naar huis. Rosberg reed bijna de hele race achteraan. En Nakajima moest na een paar uitglijders de wedstrijd vroegtijdig beindigen. Balen, maar het is niet anders. Hopelijk kan Williams ook een keer knallen, dat is toch wel een droom van mij...

Ik adviseer u in ieder geval binnenkort weer te kijken naar de race. En over 10 minuten naar de samenvatting op RTL 7.